Positiviteit

Wie wil je zijn? Precies – wie wil je zijn? Een interessante vraag. Veel mensen beantwoorden deze vraag met: ¨Ik ben Mirjam.¨ of ¨Ik ben Pieter.¨ Of ¨Ik ben jurist.¨of ¨Ik ben ondernemer.¨ Maar je hebt meerdere roll en in je leven. En wie wil je echt zijn met betrekking tot je dromen? Wie wil je zijn naar je familie, je vrienden, je kinderen toe? Wie wil je zijn richting de wereld om je heen, de samenleving, de aarde? En – het allerbelangrijkst – wie wil je zijn richting jezelf ? We zoeken allemaal naar een doel, een richting, een betekenis in ons leven. Hoe wil jij herinnerd worden wanneer je er niet meer bent? Je kunt richting vinden door jezelf de volgende vragen te stellen. Wie ben je momenteel al? Je vertelt jezelf de hele dag door verhalen, wie ben jij dan? Zonder dat andere mensen oordelen en hun mening geven? Wie ben je als je gewoon jezelf bent en helemaal ontspant? Hoe beter je kijkt des te beter je dit beseft: wie je wilt zijn is wie je al bent , de versie van jezelf zonder al het overbodige. Onderzoeken wie je wilt zijn is een pad van verwijderen en het accepteren van jezelf. Wat is jouw puurste natuur, gooi al het overbodige overboord en accepteer wat overblijft. Je kunt niet alles voor iedereen zijn, maar je kunt wel jezelf zijn. Daar voelen veel mensen zich onzeker door. Want het betekent ook dat je de minder positieve kanten van jezelf accepteert. Terwijl je diep vanbinnen liever wilt dat je helemaal perfect bent. Maar het punt is: je bent al perfect – inclusief je minder positieve kanten. Het kost de meeste mensen soms wel een leven lang om dat te beseffen. Dat andere stemmetje in mij. Wie wil je zijn? De vraag lijkt simpel te beantwoorden als je er niet te diep over nadenkt. Misschien wil je miljonair. Of er uitzien als een model. Misschien wil je wel een topsporter zijn of een boeddhistische monnik. Als je echter wat langer nadenkt begin je te zien dat er bepaalde eigenschappen zijn die nou eenmaal onderdeel uitmaken van je basissysteem. Je voelt je – van nature – aangetrokken tot bepaalde zaken. En je bent – van nature – geneigd om je hiermee bezig te houden. Soms klopt dit niet met wat zich afspeelt in die verhalen in je hoofd, dat andere stemmetje in jou dus. Want misschien vertel je jezelf dat je een stadsmens bent, dat je gek bent op het turbulente leven. Terwijl je ontdekt dat je eigenlijk het meest gelukkig bent in de rust in de natuur. Beide verlangens kunnen je in tegengestelde richting trekken. Ze kunnen elkaar mooi in balans houden, zolang jij ze beide accepteert en niet de ene eigenschap wegduwt omdat die niet ‘past’ bij het verhaal dat je over jezelf wilt vertellen. Vraag je eens af: wat is een rode draad door mijn leven? Wat zijn bezigheden die je als kind automatisch oppakte die je nu nog steeds blij maken? Waar voel je je automatisch naar aangetrokken? In welke situaties voel je je vanzelf gelukkig? Die onderliggende aantrekking ervaar je omdat het onderdeel is van wie je bent. Het is zogezegd waar je voor gemaakt bent! Wat blijft er over als je de verhalen loslaat? Wie wil je zijn? Uiteindelijk kom je tot de conclusie: je bent wat je bent. En al die verhalen vormen samen wie je bent en is gebaseerd op gedachten en overtuigingen. En dat kan wel eens gecompliceerd zijn. Het voelt dan zwaar. Dit is wat de onrust in je leven veroorzaakt. Echte zelfacceptatie betekent dat je gewoon bent wie en wat je bent. Zonder verhalen die je twijfels geven, zonder oordelen, zonder verwachtingen. Je ademt uit, ontspant en begint met gewoon zijn. Wie wil je zijn? Je wilt helemaal jezelf zijn. Wat houdt dat in? Het betekent dat je je gedachten minder serieus leert nemen en leert ontspannen en loslaten. Dat je begint met accepteren dat je veel minder controle hebt dan je dacht – en dat dat verrassend oké is. Waarom worstelen zoveel mensen dan hiermee? Omdat ze de antwoorden in de buitenwereld zoeken, maar je vindt ze in jezelf. En dat is – gek genoeg – vaak de laatste plek waar we zoeken naar antwoorden.